عید قربان نماد شکرگزاری و رهایی انسان از وسوسه های شیطان و رهسپاری با دین ابراهیم است، که میوه جانش را در راه خدا انفاق کرد. عید قربان یادآور شکیل ترین نمونه فداکاری، قربانی و شروع داستان عشق و ایثار است.
عید قربان یعنی فداکردن عزیزترین های دنیا و گذشتن از همه ی وابستگی ها!
هیچ عشقی بالاتر از عشق به خدا نیست که
ابراهیم با دل بریدن از اسماعیل آن را ثابت کرد؛
و این گونه بود که خلیل الله و پسرش به جهانیان نمایاندند، آنچه شایسته وجود سرشت آدمیست غلبه بر نفس و مال و منان دینویست!
و این خضوع آنان و فدا کردن خود در برابر امرالله بود.
اکنون ما ابراهیم هستیم که به قربانگاه عشق پا نهاده ایم تا اسماعیلمان را نثار وجود حق تعالی کنیم.
در زندگی تنها یک چیز است که برایش خودت را از بلندای فلک به پست ترین نقطه می اندازی و برای از دست ندادنش هستی ات را به خاک و خون میکشی!
آری! این اسماعیل توست!
یک نقطه ضعف!
آنچه ایمانت را ضعیف میکند!
و آنچه دلبستگی ات به آن، نمیگذارد حقیقت را دریابی!
به حقیقت، اموال و فرزندان شما اسباب فتنه و امتحان شما هستند.
ابراهیم گذشت از تعلقات دنیا، تا از بند نیاز ها آزاد شود، تا به آسمان برود و به ملکوت خدا بپیوندد؛
اما چه آزمایش سختی!
ولیکن موفق شد در این آزمون الهی!
از فرزند و مال دنیا بگذر که اگر نگذری به کعبه رفتنت فقط شاد کننده ی شیطان است و بس!
هم زمان با عید قربان آز و طمع و حرص و غمت را قربانی عشق و محبت کن، تا به قله کوه انسانیت رسی؛
باید به خدا دل سپرد و نگران نبود!
زندگی تان به سرسبزی گلستان خلیل الرحمن و پاکی زمزم!
